Je vous présente: le sac a baguette ...

Toen ik deze morgen de kinderen bij mijn ouders dropte en terloops vertelde dat ik vandaag een zakje zou maken met een leuk stofje dat ik nog liggen heb, om daarin plastieken zakjes te stoppen, vroeg mijn pa lachend of ik niet iets dergelijks kon maken om een stokbrood in te steken. Mijn ouders hebben namelijk een stacaravan in Noord-Frankrijk, zo een gezellig blikken doosje van een paar vierkante meter met een piepklein keukentje en een nog piepkleiner eetplaatsje waar je amper plaats hebt om je versgebakken ochtendlijke baguette te leggen voor je hem opeet...

Vanaf nu is dat probleem opgelost want kan hij hangen in deze zelf ontworpen "sac a baguette", die in een halfuurtje helemaal ineen stak dankzij mijn fantastisch overlockmachien. En voor wie vindt dat deze zak misschien een beetje te lang is (met uitgestreken gezicht): ze hebben HELE GROTE baguetten in Frankrijk *grin* !!!    

Een patent zal ik er niet op kunnen nemen, want iemand was mij voor. Voor mijn eigen geplande plastiekzakjeszakje heb ik helaas ook geen tijd meer, dat zal dus maar moeten wachten ...

Een week later: ondertussen werd de sac à baguette ook uitgetest en bleken de stokbroden in Frankrijk toch niet zo lang te zijn als ik ze mij voorstelde (ach, als je maar denkt dat ze langer zijn dan ze effectief zijn, ben je ook gelukkig). Ik heb daarom een goede 15 cm van dat ding gekapt, het is nu ongeveer 55 cm lang. Mo 't is de lengte niet die telt hee  :-)

De week van de experimentele keuken

Het is altijd even spannend als ik op maandagnamiddag mijn Bio-pakket van Julienne ga afhalen: welke groenten zitten er deze keer weer in en wat kan ik er mee aanvangen? Deze week was het eens erg simpel, aangezien zowat alle ingrediënten voor een heerlijke ratatouille (paprika's, een courgette, een aubergine en tomaten) in mijn pakket zaten.

Vorige week was echter een ander paar mouwen, want de zak zag er als volgt uit: aubergine, tomaat, ijsbergsla, zomerprei, labboon (tuinboon), wortel, peterselie en groene selder. Het zou een week vol geslaagde experimenten worden...

Op maandag (biopakket-afhaaldag) wordt meestal de rauwkost verwerkt met een stukje vlees, dit keer werd het een een kalfslapje met béarnaisesaus.

Dinsdag besloot ik dit recept voor spaghetti met tuinbonen en spek uit te proberen. Ik onthou vooral dat er aan het uitdoen van die gigantische peulen nog redelijk wat werk is en dat tuinbonen eigenlijk wel redelijk droog smaken, maar af en toe best wel eens lekker kunnen zijn. En het ziet er best smakelijk uit op foto :-)

Woensdag verwerkte ik de wortelen en aubergine in een superlekkere, zelf uitgevonden quiche (zie verder). Donderdag besloot ik, Mme Zsazsa's traag gegaarde prei met gnocci (zie foto) uit te proberen. Zalig simpel en overheerlijk !! De rest van de week mochten we genieten van andermans keuken want we waren uitgenodigd op een trouw, gingen gaan eten en mochten genieten van een "BBQ à la Christine/cuisine". Met de selder en de tomaten maakte ik tomatensoep (met balletjes!) voor de zondag (want dan hadden we volk).

En dan nu het recept:

Quiche met wortelen, aubergines en blauwe kaas

Ingrediënten:
1 pakje kant en klaar bladerdeeg, 2 grote of 4 kleine wortelen, 1 aubergine, 1 pakje (150 à 200 gr) blauwe kaas (Roquefort, Bleu D'Auvergne, ...), 1 flesje room (ik gebruik extra licht - blauwe dop van Campina), 3 eieren, beetje verse tijm, peper en zout

Bladerdeeg uitrollen en 20 min laten rusten. Ondertussen de wortelen en aubergine in stukjes (julienne) snijden en stoven in wat boter. Op smaak brengen met tijm, peper en zout. In een maatbeker de room en de eieren klutsen met wat peper en zout. De bladerdeeg in een bakvorm leggen en wat gaajes inprikken met een vork (best met bakpapier en al, anders goed invetten), dan de gestoofde wortelen en aubergines erbij doen, blauwe kaas erover verdelen en dan room- en eiermengsel erover. Eventueel wat geraspte kaas erover en 35 à 40 min in de oven op 200 à 220 graden. 

Een tip: niet te zuinig zijn met zout!  Smakelijk !!!

Cassisbavarois

Het is haast niet te geloven voor iemand die zo weinig van desserts afweet, maar ik vond onlangs nog maar eens een super simpel en snel receptje voor een overheerlijk dessert. Oorspronkelijk was dit recept op basis van viooltjessiroop, maar omdat ik dat op de Ardense hoogvlaktes niet kon vinden werd het dan maar cassis.

Ik nam er geen foto van, maar mijn creatie zag er exact hetzelfde uit als de illustratie die bij het recept stond (zie hieronder). En dan nu, geen Kriek Belle Vue, maar wel het recept (met dank aan Colruyt):

Cassisbavarois

Ingrediënten (4 pers):
ongeveer 8 madeleines (zo van die lekkere cakejes), 1 dl cassissiroop, 2 dl room, 50 gr fijne suiker, 5 blaadjes gelatine en 1 limoen.

Voorbereiding:

Schil van de limoen raspen, water aan de kook brengen en 1 minuut onderdompelen in kokend water, dan afgieten en opzij zetten. Limoen uitpersen. Gelatineblaadjes 5 min. laten weken in koud water en goed uitknijpen. Room stijfkloppen.

Bereiding:
Cassissiroop samen met de suiker en het limoensap in een pannetje doen en aan de kook brengen tot de suiker gesmolten is. Daarna de uitgeknepen gelatineblaadjes bijvoegen, doorroeren en laten afkoelen. Afgekoeld mengsel voorzichtig onder de room mengen. In een rechthoekige schaal wat vershoudfolie leggen en op de bodem madeleines schikken. Overgieten met de cassisroom, garneren met limoenschil.en 4 uur laten afkoelen en opstijven in de koelkast. Daarna de bavarois uit de vorm halen (dit gaat makkelijk dankzij de vershoudfolie) en in sneetjes snijden.    

Laat het smaken!

Kabouter Slab

Op een dag, zo'n week of drie geleden: ik liep rond in het Voddekot (aka het Slunsekot) en zag daar een hoop rollen staan met felgekleurde badstof. Ik kreeg meteen een leuk idee, kocht een halve meter in vijf felle kleurtjes, kapte er nog wat biaislint bij en eens thuisgekomen begon ik vol moed aan het knippen van mijn badstofjes en de applicaties voor erop. Want, u leest het goed, ik was van plan om eens het appliceren te proberen.

En hoe beter dan op een drietal superschattige slabben voor mijn kleine man? En omdat die gisteravond al lag te ronken, besloot ik dan maar om mijn grote man als model te kiezen om ze aan u voor te stellen.


Ondertussen leerde ik weer twee belangrijke lessen bij wat betreft biaislint:

1. Biaislint blijft ECHT wel beter zitten als je het twee keer stikt. Het loont dus ECHT de moeite om niet gewoon de boel dubbel te plooien met je stof ertussen, maar om het in twee keer te doen. Dubbel werk, maar veel minder kans dat gans je boeltje loskomt en je toch moet herbeginnen.
2. Een gouden tip van mijn schoonmoeder:  biaislint stikt stukken makkelijker als je vooraf het lint al eens dubbel strijkt. 

En mijn biais zelf maken, dat probeer ik de volgende keer, want ik vond hier en hier een goede uitleg...

Slabberdeslabberdeslab!





De echte Ardennen for kids

Ik weet het, ik heb mijn -nog maar net gestarte- blog de voorbije week zwaar verwaarloosd. Dat komt omdat ik samen met man-, dochter- en zoonlief een weekje op retraite ben geweest in de Ardennen. Handig als je schoonouders daar een chalet hebben staan natuurlijk ...

Hoewel ik de streek van Hotton, Barvaux, Durbuy en La Roche eigenlijk wel al heb gezien, is ernaartoe trekken met kinderen een totaal nieuwe uitdaging. Het had daarenboven iets weg van een volksverhuis, want de nieuwe Roomster van manlief barstte haast uit zijn voegen ...

Eens gesetteld werd het een weekje ontspannen bij mooi en slecht weer, met wat wandelingetjes hier en daar, een paar flesjes rode wijn op het terras (waar je heel de wereld voor mij was), eens goed bijkletsen met mijn grote nicht en vooral veel dingen uittesten die voor een bijna tweeënhalf jaar oude meid interessant kunnen zijn.

Belangrijke conclusie is dat het Domaine de Palogne, ondanks speelplein en een paar mooie foto's, niet echt de moeite is. Hoewel dat ook kan liggen aan het feit dat ik me die dag niet helemaal toppie voelde en Eline tameijk gefrustreerd rondliep met een natte broek. Neen, uw vakantie in de Ardennen is niet het ideale moment voor zindelijkheidstraining, dat weten we nu ook al weer ...

Wat is dan wel de moeite? Wij gingen alvast een paar dingen checken en dit zijn de belangrijkste bevindingen:

Het speelpleintje in het centrum van Hotton, op het eilandje in de Ourthe, is een absolute topper en zal dat gedurende vele jaren nog wel blijven. De toestellen zijn dan misschien al wat verouderd (jaja, beroepsmisvorming!), het zijn echte blijvers die ook bij jonge kids in de smaak vallen en uitnodigen tot spel en fantasie.

Hoewel niet bijster origineel en niets voor Studio 100-haters, is ook PlopsaCoo een aanrader. Terwijl dochterlief genoot van ritjes op de konijntjes, de paardjes, de autootjes en de vliegende fietsen, gingen mama en papa ook de nieuwste attractie Vicky The Ride uittesten en overwon mama haar hoogtevrees in de Mega Mindy Flyer :-)

Ook interessant is Parc Chlorophylle, een educatief recreatiebos in Dochamps. Hoewel dochterlief nog te klein is voor het educatieve luik, genoot ze wel van de wandeling (zij het voor de helft in haar 'boejie'), de uitkijktoren met hangbrug en superglijbanen en het grote speelplein aan de in/uitgang van het park.

Niet alleen bijzonder goedkoop dankzij het Plopsa-abonnement (maar ook zonder nog niet bijzonder duur), en ook nog eens echt de moeite is het wildpark Monde Sauvage in Aywaille. Het eerste deel van het parkbezoek gebeurt met de wagen, waarbij je onder meer langs zebra's, krokodillen en nijlpaarden rijdt. Het wildpark zelf, dat je te voet bezoekt, huisvest allerlei katachtigen, roofvogels, beren, giraffen, olifanten, ... kortom genoeg om dochterlief haar ogen uit haar oogkassen te doen vallen. Afsluiten na al die dierenpracht kan op het prachtige speelplein met toestellen voor groot en klein van mijn favoriete merk: Kompan, jawel, mevrouw heeft een dure maar goede smaak :-)