Zevenenveertig ...

Zeveneenveertig aankopen en/of bestellingen, maal 6 euro, dat maakt voorlopig 282 euro voor Music For Life. Dat wil zeggen dat ik op 21 december het water in mag, want ik heb meer dan genoeg centjes verzameld :-) 

Hoewel ik voorlopig nog even noestig blijf verdernaaien en nog steeds bestellingen opneem, wil ik jullie alvast van harte bedanken voor jullie massale steun en enthousiasme, zowel voor mijn zelfgemaakt produkt als voor het feit dat ik voor het eerst in mijn leven meedoe aan een ijsberenduik. Iemand bedankte mij onlangs, omdat ik haar door mijn actie opnieuw deed geloven in de goedheid van de mens...

Ook ik wil JULLIE daarvoor bedanken, beste vrienden, collega's en kennissen, want hoewel ik het gehoopt had, had ik nooit durven dromen om op korte tijd zoveel sac à sacs te verkopen.   

Uiteraard zijn julie de dag zelf van harte welkom om te komen supporteren en mij het water in te zien plonzen. Wie 's namiddags niet kan komen, is 's avonds ook welkom voor de optredens en afterparty in het MEC Staf Versluys. Alle info en programma vind je hier.

Monster Mash - part 2

Weeeeeeken later dan beloofd: een foto van de monsterboek. Met mijn excuses ...

Zesentwintig ...

Zesentwintig sac à sacs, dat is het voorlopig resultaat van mijn naai-for-life. 
Zesentwintig sac à sacs, waarvan er ondertussen al 11 zijn verkocht. 

Het begint met een lapje IKEA-stof dat vakkundig (of net niet) in 18 stukken wordt geknipt. Daarna wordt het lapje overlockt. Vanaf dan gaat het naar mijn naaimachien, waar ik er ondertussen nog slechts een paar minuten over doe om het lapje om te toveren tot een sac à sac: tunneltjes, elastiekje, toestikken en satijnlintje. En dat allemaal om mezelf het water in te laten jagen voor het goede doel ...

Naai for Life - the full story

Voor zij die het volledige verhaal willen weten, het zit zo: vorig jaar verleende ik via mijn werk (jeugddienst Bredene) mijn medewerking aan Dive for Life, een kerstduik in de Noordzee ten voordele van Music For Life. De organisatoren van de vorige editie vroegen echter aan de Bredense jeugdraad om de organisatie dit jaar van hen over te nemen, dus dit jaar een tweede Dive for Life op woensdag 21 december, georganiseerd door de Bredense jeugddienst, jeugdraad en jeugdverenigingen.

Als mede-organisator ben ik uiteraard moreel verplicht om zelf het zeegat in te springen, alleen heb ik dan ook onze zelf bepaalde regels te volgen: je moet minstens 100 euro verzamelen voor Music For Life vooraleer te mogen deelnemen aan de duik. Daarom dacht ik eens creatief na wat ik zou kunnen doen om dat geld bijeen te rapen, en onder het motto 'doe waar je goed in bent en wat je graag doet' kwam ik erg snel bij mijn naaimachien uit...

Het oorspronkelijke idee was een naai-for-life-rokje. Alles was in gereedheid gebracht en ik had zelfs al de toelating van de grote Mme Zsazsa om haar patro(o)n(en) te gebruiken, maar toen bedacht ik mij dat mijn actie te discriminerend zou zijn voor de dochterlozen onder ons ... Ik dacht dus nog even verder na en kwam bij de sac a sac terecht, een handig hebbeding voor ieder huishouden, groot en klein, jong en oud, met en zonder kids van welk geslacht dan ook: een handig "worstje" waarin je plastiek boodschappenzakjes kan steken en er ook makkelijk weer kan uittrekken onderaan als je ze terug nodig hebt.

Dus, moraal van het verhaal: wil je Music For Life steunen, wil je mij op 21/12 het ijs- maar dan ook ijskoude Noordzeewater in jagen en/of vind je de sac a sac wel een handig ding om je plastiek zakken in te bewaren, koop er dan gewoon eentje! Vanaf nu te bestellen voor amper 6 eurootjes, die uiteraard integraal naar Music For Life gaan.  

De sac a sac is te krijgen in 4 motiefjes:

Stofje 1: Beestenboel

Stofje 2: Love is in the air



Stofje 3: Happy hippo rood 



Stofje 4: Happy hippo groen

Bestellen (liefst massaal) kan via mail, telefoon of Facebook, betalen kan cash of via overschrijving, bezorgen kan persoolijk of via de post. Wat voor u het makkelijkst uitkomt :-)  

Monster Mash

Dan heb ik eens tijd om nog eens iets handwerkmatigs te doen omdat manlief gaan badmintonnen is en de kids rustig boven liggen te slapen (er klinkt af en toe een gelukzalige slaapkreun door elk van de 2 babyfoons), dan ben ik trots op het eindresultaat, en dan blijkt de kodak nog op 't werk te liggen. Grom. Dan maar zonder foto.


Eline haar tofste jeansbrok kocht ik enige tijd geleden in de JBC: een Plop-broek, en hij staat haar echt beeldig. Omdat hij in het begin iets te lang was is hij achteraan wat uitgerafeld, en dat ziet er best wel stoer uit. Helaas kwam de broek eind vorige week van school en daarna een speelpartijtje bij oma en opa terug met twee "uitgerafelde" knieën ...


Mama, die vastbesloten was de broek nog niet onmiddellijk naar de broekenhemel te sturen, herinnerde zich plots dat ze nog niet zolang ervoor een leuke manier had gezien op een blog om scheuren in jeansbroeken te repareren. Repareren? Wat zeg ik? Nadat je dit gezien hebt zou je wensen dat er in elke jeansbroek van je kind een scheur zit, want dit is echt megacool: je maak van de scheur gewoon een monster !!! Hoe je het doet, vind je hier duidelijk en overzichtelijk uitgelegd!


Allez, onmiddellijk tijd om voorgaande zin wat te nuanceren, want 't was uiteindelijk toch iets meer werk dan verwacht, die monsterknieën. Maar het resultaat mag er wezen. En de foto volgt morgen. Beloofd ...  

Het verslag van het eerste Dementia-weekend

We hadden er allemaal zwaar naar uitgekeken, en het was ook tijdens Benny’s “zomerse” BBQ à la Christine[1] al HET gespreksonderwerp: het allereerste weekend van Dementia, de club voor alle licht dementerende  oude bukken van Brihos. Wat volgt is een verslag van deze heerlijke driedaagse (voor sommige gelukzakken vierdaagse), dat voor het grootste deel op waarheid berust, maar vooral doorspekt met allerlei bestaande of uitgevonden woorden, die zeker hun plaatsje in het officiële Dementia-lexicon verdienen J

Houyet, 23 september. “Le nid d’Houyet” wordt langzaam maar zeker gevuld, tot uiteindelijk 9 dolenthousiaste Dementialeden (de een al met een grotere kiettefetisj [2] en rompelpreute [3] dan de andere) genieten van een laat avondmaal met overheerlijke croque monsiers. Daarna werden de kamers verdeeld: Kelly en Patje wilden per se het bed beneden beneden [4], de twee andere koppels  (Kristof & Veronique en Kevin & Katie) sliepen beneden [5] en de drie singles (Benny, Katrijn en Meubel) boven.

Kiettefetisj

Nadat de bedden verdeeld waren, gingen de kaarsjes aan en werd er nog gezellig gekeuveld. Patje en Katie hadden uiteraard hun fototoestellen mee, maar door het gebrek aan licht en de overdosis aan flippervingers[6] en niet-gefocus zijn hier erg weinig foto’s van.  Er werd heel wat afgebabbeld, en uiteraard ook gedronken. Dat was vooral te merken aan het groot aantal ullen[7] dat met de ullewupper[8] van de bierbotteljes werd gewupt (hoewel er hier en daar ook wel wat fris- en visdrank[9] werd genuttigd). Patje muilde[10] bijna nog even met de vloerbekleding toen er een wieltje van zijn zetel viel, daarna gingen we algeheel voldaan, na een gezellige avond babbelen, drinken en lachen, slapen.

Foto zonder flippervinger

De volgende morgen werden we rond 8u30 gewekt door de geur van verse koffie (en het bijhorende gekletter van kastdeurtjes en koffiekopjes). Benny trok zijn jeruzalemnikes[11] aan en ging  pistolees halen bij de bakker, zodat we aan de vroegste brunch ooit konden beginnen. Ondertussen trachtten enkelen zichzelf te ontdoen van hun gatbolletjes[12], maar dit bleek een erg moeilijke opdracht aangezien uit twee van de drie douches geen warm water kwam, en er dus te douchen viel met water dat zowat recht uit de Lesse kwam, aan een temperatuur waar zelfs de stoerste Pruis [13] zich niet aan zou wagen.  Maar ach, who cares? Het was namelijk alweer tijd om iets nieuw uit te proberen: KUBB ! Een geweldig spel met houten staven, houten blokken en een keuning in de midden, dat niet alleen reteleuk is om te spelen, maar er daarenboven nog eens veel minder oudepeeterig uitziet dan pakweg petanque.  Uiteindelijk bleken de mannen in dit spel echt wel een beetje sterker dan de vrouwen, maar dat lieten de meiden niet aan hun hart komen. Met dank aan Katrijn om dit geweldige spel te introduceren!

Kubb

Omdat de veel te vroege brunch al verteerd was aten we –geheel Hobbitgewijs- nog een tweede keer brunch (we hadden het beter gewoon ontbijt en middagmaal genoemd) en vertrokken  daarna richting Rochefort voor een bezoek aan het kasteel . De lokale heks wachtte ons op en leidde ons rond in de ruïnes van het kasteel, langs de pipistreul[14] en de Dementiapuit[15]. Daarna volgde nog een leuk zoekspel in het kasteel, dat nipt gewonnen werd door, jawel, de jongens.

Groepsfoto in het kasteel van Rochefort

We hadden daar uiteraard dorst van gekregen, dus we zochten en vonden een terrasje om van de zon en een lekkere Rochefort, Ice Tea of Cola Light te genieten. We kregen er gratis een bende veel te zatte vrijgezellenvierders en een paar pornoschoenen[16] bij … Kelly vroeg in haar beste Frans ook nog een rietje[17]. 

Rochefort

  Daarna bezochten we de grotten van Lorette, ook wel bekend als de blog van de planeet[18]: meer dan 600 trappen en een goede 75 meter onder de grond,  en absoluut een bezoekje waard. Vooral de grootste zaal (de kathedraal) en de laatste zaal, ook bekend als de dildozaal[19], vielen in de smaak.

Dildozaal

Daarna namen we afscheid van de gids (vergeet de gids niet, of de gids vergeet u) en gingen boodschappen doen voor de BBQ (deze keer wel degelijk buiten en niet à la Christine). Eens thuisgekomen maakte Katie aardappelsalade klaar terwijl Kevin een jezuskakje[20] deed.  De andere vrouwen sneden groentjes terwijl de mannen vuur maakten. De aperitief was een heerlijke combinatie van Benny’s troela, gebarbecuede witte pensschijfjes en een spelletje Jungle Speed, waarin er veel werd gekuld[21].  



Aardappelsalade



Den dien van de kak

De BBQ deed na eten ook dienst als haardvuur (met de Robinsonversie van Benny en Katrijn als houtsprokkelaars) , waarrond we dan –geheel settingsgewijs- een spelletje Weerwolven van Wakkerdam speelden. Er werd gebeten, gereten, gemoord, afgeslacht, gevierendeeld en nog van dat leuks. Katrijn had een patent op het weerwolvenkaartje en Veronique bleef maar brave burger spelen. Toen het buiten te frisjes werd speelden we binnen nog even een spelletje Time’s up met o.a. de volgende woorden: carburator, syfilis, Walter Capiau, Leslie-Ann Poppe,  locomotiefstoomfluit, krullebollen, smoefelgat, zurkeltrutte en Ferrari-achertuitkijkbevestigingsdopje en gingen daarna slapen.

Kampvuurtje

De volgende ochtend werd het ontbijt iets later geserveerd, en bevatte naast eieren met worst en de deskundig door Benny en Kristof bij de lokale bakker meegenomen laatste pistolets van die ochtend ook de meest legendarische uitspraak van het weekend.   Het begon met Katie’s gevleugelde woorden: “Vrouwen zijn als publieke toiletten, de beste zijn bezet”, waarop Benny “... en de rest is bescheten!”, waarop Meubel: “Merci wi …”.

Vrouwen zijn als ...

Daarna speelden we nog even Singstar en –hoe kan het ook anders- Kubb! Alweer wonnen de jongens, maar dat kwam vooral omdat Benny in een vlaag van complete zinsverbijstering een aanval uitvoerde op Katie’s scheenbeen …  Hij maakte het echter goed door te functioneren als sappige verteller in een nieuw spelletje Weerwolven. Helaas werd het voor Patje & Kelly en Kevin & Katie langzaam tijd om te vertrekken naar huis. De vijf overgeblevenen gingen naar Ciney om daar een gezellig terrasje te zoeken en lieten de maandag weten dat het nog erg gezellig was geweest …

Gevallen en binnen gedroaide Kubb-koning

Nu nog een Doodle[22] om te weten wanneer Dementia nog eens een activiteit plant, en we hebben weer iets om naar uit te kijken …

PS: Net na het vervolledigen van dit bericht kreeg ik nog onderstaande mail van Benny:

----- Original Message -----

From: benny

To: katie

Sent: Wednesday, September 28, 2011

Subject: Vocabulaire dementia

Katie,

 

de zondag hebben we dan nog een terrasje gedaan in Ciney (en natuurlijk Ciney's gedronken!) en daar zijn nog volgende nieuwe woorden ontstaan:

 

* massageur: een masseur

* ne meuzel: een rugzak

* guêpeshaker: een wesp in een glas, shaken totdat hij bijna dood is en dan op de grond gooien en voet erop (zo doodt Katrijn toch wespen).

 

de rest van de woordjes zijn we helaas vergeten :-)

 

grtjs

Benny

---

 

[1] BBQ in de keuken (à la cuisine)

[2] N.a.v. AC/DC Thunderstruck – dansje waarbij de broekjes omhoog gaan en de kuiten bloot

[3] Niet gestreken onderbroek

[4] In de kelder

[5] Op het gelijkvloers

[6] Slechte foto-trektechniek (niet goed kunnen fotograferen)

[7] Kroonkurk

[8] Opendoender, aftrekker, kroonkurkverwijderaar

[9] Water

[10] Donald binnendraaien

[11] Sandalen

[12] Pluizen uit het bovenstuk van uw achterwerk

[13] Pre-Duitser (prototype Duits)

[14] Vleermuis

[15] Vergeetput

[16]  Schoenen met veel te hoge hakken

[17] Tu vas une paille?

[18] “De grotten zijn het meest intieme dagboek van onze planeet”

[19] Zaal in een grot waar erg veel stalagmieten staan

[20] Kakje dat juist goed is: niet te hard en niet te zacht, zodat je niet veel moet wrijven

[21] Kullen: plagen

[22] Moderne sms

 

---

By yon bonnie banks ...

Een Schots rokje.

Omdat Schotse ruitjes nu eenmaal tijdloos zijn, en er lekker punky uitzien (ook bij kleine meisjes). Omdat ik gisteren naar chic et pas cher ben geweest en daar uiteraard iets in elkaar moest prutsen. Omdat ik al even geen rokje meer had gemaakt. Maar vooral omdat ik een tijdje geleden een rete- maar dan ook RE-TE-COOL stofje gevonden heb bij Verkempinck...

Het werd een combinatie van twee ZsaZsa-rokjes: ik begon met het patroonloze plooirokje, maar omdat ik geen rits wou steken zette ik er een band met elastiek aan, zoals in het zwierrokje. Onderaan gewoon overlockt (of 'gesurgeleerd' zoals 1 van mijn naailes-medeleerlingen het gisteren noemde), want met een zoom zou het te kort worden, en zo ziet het er nog wat punkyer uit :-)

Et voila:

P.S.1: De maak-je-eigen-draagdoek tutorial zal helaas niet voor deze week zijn, maar ik vermoed dat er toch niet echt zoveel mensen op zitten te wachten ...

P.S.2: Het verslag van het Dementia-weekend volgt spoedig !!! 

Koken met brassica rapa chinensis

... ofteweeel: paksoi. Volgens Wikipedia is dat een langwerpige open kool met groene bladeren en spierwitte bladstelen van Aziatische origine. De groente is het gehele jaar verkrijgbaar en is afkomstig uit de Nederlandse kassen, maar komt ook uit Aziatische landen, Israël en Spanje.

Eigenlijk vind ik paksoi helemaal niet zo lekker, maar als het nu eenmaal in je bio-pakket zit, dan moet je er wel iets mee uitvinden, dus ik zocht en vond een receptje voor een Oosters soepje, paste het wat aan (of course!) en kwam uit bij een overheerlijk brouwsel terecht. Het recept:

Oosters soepje met paksoi

Ingrediënten:

1 paksoi, in fijne reepjes gesneden
1 soeplepel sojasaus 
2 blokjes kippeboullion, opgelost in 1 liter water 
een 4-tal cm verse gember, in uiterst fijne stukjes gesneden
ongeveer 200 gram scampi's, diepgevroren 
een beetje gesneden verse koriander
peper en zout, naar smaak

Breng de bouillon aan de kook samen met de gember en de sojasaus. Wanneer deze kookt, voeg dan de korianderblaadjes, paksoi en scampi toe en laat nog 5 minuutjes koken. Kruid af met peper en zout.

Je kan indien je dat wenst ook nog gesneden lente-uitjes en/of reepjes rode pepertjes toevoegen.

Smakelijk !!!

PS: Volgende week: maak uw eigen draagdoek, met stap voor stap foto's ... als ik tijd heb :-)

Plopsaland, osteopatie en een draagdoek ...

U denkt wellicht, beste lezer (nadat u (zeer terecht) even hebt gedacht 'tiens, een berichtje op Katie haar blog, dat was alweer lang geleden'): 'wat is dit voor een vreemde titel en wat heeft dat allemaal met elkaar te maken?'. Awel, ik zal het eens uitleggen zie. 

De laatste dinsdag van de vakantie besloten manlief en ik om dochterlief nog 1 keer mee te zeulen naar Plopsaland (of Ponderland zoals zij het zelf liever noemt) voor het schooljaar begon, want o ja, beste lezer, ik heb ondertussen een schoolgaand kind ... Omdat het in het 'Bos van Plop' zo donker is, wil mevrouw niet braafjes op de grond blijven staan en moet ze gedragen worden. Dus, op de heup bij mama, op de schouders van papa, terug in de armen van mama, dan weer naar papa en tenslotte ook eens bij mama in de nek. Dat laatste was een erg foute keuze, zo bleek de dag erna al, toen ik opstond met een stijve nek van hier tot in Tokio.

De nekpijn ging in de dagen erna van kwaad naar erger, waardoor ik steeds meer en meer naar een groot onderhoud bij mijn osteopaat begon te verlangen. Helaas was de lieve man op verlof (hij had het meer dan verdiend!) en bleef ik nog wat sukkelen (ondertussen was ik door de huisarts wel al op pijstillers gezet en doorverwezen voor een scan van mijn nekwervels), tot mijn dochters toekomstige schoonmoeder (de mama van Victor dus) mij het adres en telefoonnummer van haar osteopate gaf. Ik bleek het kind nog te kennen van in mijn studententijd en maakte snel een afspraak. Nadat ze mij eerst wat gekraakt en gemolesteerd had en ik haar vertelde dat een zoon van meer dan 8 kilo rondzeulen in een maxi-cosi ook wel een aardige boosdoener is, raadde ze mij een Lily Balou draagdoek aan ... mooie, handige dingen die je blijkbaar ook dwingen je rug recht te houden en niet alleen dienen voor baby's maar ook om grotere kinderen op je heup te dragen. Eén nadeel: die draagdoelen kosten meer dan 50 euro ... 

Maar toen dacht ik bij mezelf: ik heb thuis een naaimachien staan, ik probeer dat gewoon zelf te maken! Ik deed een oproep via Facebook, kreeg een draagdoek (plus eigenares) op bezoek om er een patroon van te maken en ging (na een omwegje langs 't Slunsekot voor een paar leuke stofjes) aan de slag ...

De eerste poging mislukte omdat ik vergat dat zo'n dingen ook een achterkant moeten hebben als je ze rond je lijf wil hangen :-) Het was duidelijk alweer even geleden dat ik nog eens iets gemaakt had. De tweede poging mislukte omdat ik problemen had bij het keren en omdat hij net iets te krap zat. Bij de derde poging was het dan eindelijk raak. Het probleem met het keren ontstond opnieuw (iedereen die genoeg ruimtelijk inzicht heeft om mij de juiste keertechnieken uit te leggen is meer dan welkom!!) maar ik heb het uiteindelijk opgelost door aan de zijkanten biaislint te stikken. En daar is hij dan, my own pesonal Lily Balou-draagdoek, voor nog geen 20 euro (mislukkingen inbegrepen). En omdat ik geen kinderen voorhanden heb om nu model te staan, stopte ik er even snel een pluche kikker in ...



En voor de lieverdjes die zich afvragen hoe het ondertussen is met mijn nek: het bleek een kleine hernia te zijn, maar twee beurten osteopatie en wat pijnstillers en ontstekingsremmers later is het al STUK-KEN beter.

Fried red tomatoes

Wat lees ik vandaag op Facebook? Iemand heeft teveel tomaten. Als hevige tomatenfan vind ik dat dat eigenlijk al niet kan, teveel tomaten hebben, want de tomaat is zowat de veelzijdigste én lekkerste groente die ik ken. En ja ik weet het, technisch gezien is een tomaat geen groente maar fruit, maar ik doe daar al niet aan mee. Maar wat ik vooral wou zeggen is dat er een poepsimpel en keirap recept bestaat om een megalekkere tomatensaus te maken die zowel warm als koud kan gegeten worden en die overheerlijk is bij zowat alle soorten vlees (mijn voorkeur gaat echter uit naar brochetjes), maar ook bij bvb boontjes, rijst enz. 

Het recept is zodanig simpel dat ik er zelfs geen recept-titeltje voor ga maken. Je neemt zoveel tomaten als je wil, snijdt deze in grove stukken en kapt daar ongeveer 1/3 van die hoeveelheid gesneden cougettes bij. Je bakt dit boeltje in wat olijfolie (eerst zonder deksel en na een 10-tal minuten met deksel) en doet er dan (bij voorkeur verse en veeeeel) rozemarijn en/of tijm bij. Bijkruiden met wat peper en zout en eventueel ook wat bruschettakruiden (verkrijgbaar bij OIl & Vinegar maar ook op heel wat andere plaatsen) en klaar! Smaakt de saus wat te zuur, dan kun je dat oplossen door wat suiker of ketchup bij de saus te voegen. Smakelijk !!!