Een reisverslagje ...

Voor papie en mamie: een "kort" reisverslagje ...


Het begon op een regenachtige zaterdag. Bredene maakte zich op Theater Boulevard toen wij richting Hasselt vertrokken. We hadden oorspronkelijk een dagje PlopsaCoo gepland, maar de buienradar deed ons anders beslissen.Uiteindelijk bleek Plopsa Indoor Hasselt wel een redelijk leuk alternatief, want vooral de 'grote bloem' die kriebelt in je buik was een voltreffer. Voor de rest zijn we blij er eens geweest te zijn maar niet echt te moeite om heen en weer tot daar te rijden... 't is ook niet echt veel groter dan twee keer Mayaland en nog een stuk of 3 buitenattracties. Maar de kindjes vonden het plezant!


We sliepen in de chalet (beter gekend als 'het huisje van oma en opa in de Ardennen') en vertrokken rond 10u richting Vogezen. De tankbeurt in Luxemburg duurde nogal lang, dus we besloten om daar te eten. We besloten kort daarna ook om niet meer naar Strasbourg te rijden, maar direct naar Bussang door te rijden, waar we rond 16u30 toekwamen en onze chalet toegewezen kregen. Eline mocht zelf haar kamer kiezen, Maxim vloog in de donkerste kamer en wij namen de kamer die nog overschoot. Beetje uitpakken en de camping gaan verkennen en de dag zat er al bijna op. We besloten vroeg te gaan slapen, en maar goed ook want Maxim besloot een nachtelijk feestje in zijn bed te houden rond 4u ...


Maandagochtend werd uitgeroepen tot boodschappen-moment, we vulden een Aldi-karretje tot helemaal boven en gingen dan nog een paar kleinigheidjes halen in de Intermarché. Want hoe goed den Aldi hier ook is (ze verkopen zelfs gewone cola!), Picon dat hadden ze niet :-)


Na Maxims middagdutje besloten we ons lunchpakket voor 's avonds te maken (hoe noemt dat dan eigenlijk? een dinerpakket?) en de Ballon D'Alsace op te trekken. Kevins Roomster moest voor het eerst in zijn jeugdige leven eens ferm omhoog klimmen maar doorstond de test met heel veel glans! Eens boven bond ik de draagdoek rond mij en vloog Maxim op mijn rug, Eline zocht dan weer papa's schouders op en weg waren we! De klim viel heel goed mee (Maxim als extra ballast was wel even confronterend, want hij is nu ongeveer het gewicht dat ik al kwijt ben), mede dankzij Elines enthousiasme en mijn "topconditie" na drie weken start to run (ik kan nu toch al 5 min aan een stuk lopen, een prestatie waar ik een paar maand geleden alleen mar van durfde dromen). Prachtig zicht boven! Daarna gingen we nog een kijkje nemen bij de Cascade de Rummel en reden via een (bedoeld) omwegje terug naar Bussang, met een tussenstop aan de Lac D'Alfeld (stuwmeertje) waar we onze boterhammetjes 'verobberden' bij een gezellig avondzonnetje. 


De volgende ochtend kwamen we wakker onder een bewolkte hemel en besloten naar Colmar te trekken. Eens voorbij Thann trok het echter op waardoor we de route du vin onder een mooi zonnetje konden rijden. Mooie dorpjes en heeeeeel veeeeel druivestokken :-)


In Colmar zochten we eerst iets te eten, Eline genoot weeral eens van frieten (ze zal er deze week alvast heel erg veel gegeten hebben), Kevin van choucroute met zowat een kilo vlees bij (een bloedworst, een halve varkenshesp en nog vanalles) en ik van een 'tarte flambee', de 'pizza' van alhier, met Munsterkaas (mmmmmmmmmmmm). Het dieet zit trouwens even in mijn kleine teen, maar 't is vakantie en zelfs Kevin zegt dat het deze week 'fuck you Lies'-week is :-). We doorcrosten Colmar met twee buggy's, maar hadden het na een goed uur al bijna allemaal gezien (echt groot is het nu ook weer niet ...). Na een korte maar voor de kids welkome stop aan een speelpleintje trotten we nog even door Petit Venise, gingen met onze voetjes in een fontein zitten. Eline en mama deden ook nog even zot en liepen door de dansende fonteinen aan het plein waar onze auto stond. De terugweg ging via Kaiserberg (mooooooooi, maar ook daar was vooral het speelplein erg interessant), de Lac Noir en de Lac Blanc en een col van derde categorie, met dank aan de GPS -madam die ons per se langs de kortste route wilde sturen ipv over de national! 


Woensdag werd rustdag, aangezien het die dag ook stralend weer was, geen wolkje aan de lucht en 25 graden, ideaal voor een dagje luieren, trampoline springen (Eline dan toch), speelpleintoestellen beklimmen (weer Eline), slaap inhalen (Maxim), eten voor twee dagen klaarmaken om dan even niet in de keuken te moeten staan (Katie), Elines vele wensen in vervulling brengen (Kevin werd appelsapbezorger, speelpleinchaperonne enz van dienst), maar vooral: chillen aan het zwembad. Alhoewel, echt rustig kan je het niet noemen met die twee brigangs! Maxim had wel wat fun in het peuterbad maar had het na 5 min al te koud, gelukkig kon hij zich met veel andere dingen bezighouden. Eline daarentegen had geen last van het tamelijk frisse water (mama vond het heerlijk!) en genaarde zich volop. Maar de ontdekking van de dag voor onze kleine meid was toch wel de waterglijbaan !!! Geschikt om alleen van te komen, en dat heeft ze bewezen! Ik ben de tel rap kwijtgeraakt maar volgens mij is ze er zeker 80 keer van geweest, Kevin zegt 40, dus laten we het houden op '60 volgens de rijkswacht' :-)
's Avonds 'genoten' we nog mee van een zang- en dansspektakel aan het zwembad (waar we van aan onze chalet bijna rechtstreeks zicht op hebben), maar ik genoot vooral weer van een door Kevin perfect uitgebalanceerde "picon-vin blanc met een scheutje creme de cassis en cointreau" (allez, triple sec maar als 't om te mixen is, is dat 't zelfde)  ...


Donderdag was het zwaarbewolkt toen we wakker werden, maar omdat Meteofrance verbetering gaf besloten we toch naar de Grand Ballon en Le Honeck te trekken. Een foute keuze, zo bleek ergens op een paar 100 meter van de top van de Grand Ballon, waar we in een wolk belandden waardoor we geen 50 meter ver meer konden zien en dus wijselijk besloten rechtsomkeer te maken. We aten in Willer s/Thur en besloten richting Cascades St Nicolas te trekken. Daar toegekomen bleken onze twee spruiten zodanig vast te slapen dat ik maar alleen op verkenning ging. Ik waande me echt even in een hele andere wereld, net een sprookjesbos of het land van 'Lord of the rings'. Een half uurtje en heel veel foto's later ging ik terug naar de auto om Kevin af te lossen. De kids sliepen tot ook hij terug was, en toen bleek ik het mooiste deel nog niet gezien te hebben. Wij dus nog maar eens terug, deze keer met de kindjes mee! En mooooooi, niet te doen !!! Toen ik tegen Eline zei 'kijk Eline, een waterval', merkte ze heel spitsvondig op 'jaaaaa, en het water valt'. Na de watervallen zochten we ook nog de bron van de Moezel op (niet echt spectaculair, maar Maxim slaagde er toch in 1 van zijn twee schoenen met bronwater te zegenen... maar da's al een verbetering bij gisteren, want toen zegende hij beide schoenen met zwembadwater!) en gingen we de col de Drumont op. Ook daar weer een heel mooi zicht, maar we moesten de beklimming naar de uiterste top staken omwille van dreigende regenwolken, en ook een beetje omdat we het pad ernaartoe niet echt vonden :-)     


We eindigden de dag traditioneel met een lekkere Picon (rode wijn bij Kevin vandaag) en genieten van de rust in La Douce France...

De rust werd ergens halverwege de nacht verstoord door twee kleine rakkers die elk onafhankelijk van elkaar besloten om een pyjamafuif te doen in 't midden van de nacht. Toen we wakker werden zagen we echter dat het regende, waardoor we ons nog eens draaiden en de kindjes even lieten voor wat ze waren. We namen het rustig aan voor het ontbijt (lees: bijna brunch), en besloten daarna om een nieuwe poging tot Grand Ballon te doen, want ondanks de regen zaten de toppen er veel helderder bij dan de dag ervoor. Een terechte keuze, zo bleek, want doordat de zon heel de ochtend en een stuk van de middag de strijd niet opgaf om door te wolken te breken, viel het weer eigenlijk wel nog redelijk mee, als je tussen de spetters kon manoevreren tenminste. We waren optimisch en trokken allemaal toch korte mouwen aan (op Eline haar T-shirt een tekening van een bikini: 'en dat stuk is voor over je bubbels en dat voor over je poep') ...


Op de Ballon stond redelijk wat wind maar we konden langs alle kanten van een mooi zicht genieten. Maxim ging aanvankelijk bij mij in de draagdoek maar die strijd moest ik na 5 min staken wegens toch een beetje te steile klim! Puf puf puf, Maxim bij papa op de arm en Eline flink naar boven gestapt! We aten iets kleins op de top van de Ballon en zetten dan onze trip verder langs de route des Cretes (machtig !!!) naar Le Honeck. best dat Kevin nog net op tijd het bordje 'sommet du Honeck - panorama unique' zag staan of we waren er nog voorbij geweest ... Over de 'panorama unique' hadden ze in elk geval 200% gelijk, want het zicht daarboven is het mooiste wat ik hier al heb gezien. Het kon Maxim echter gestolen worden, want die lag rotsvast te maffen in zijn autostoel. 


Van daar ging het verder naar de c ol du Schlucht, waar we een paar dagen geleden al eens passeerden (ondertussen stonden we nog maar eens versteld van het aantal skiliften dat we hier al zijn tegengekomen...). Het was al serieus wat heviger beginnen regenen, waardoor we besloten om de Munstervallei over te slaan en direct naar Gerardmer te gaan. Het zal wellicht een mooie stad zijn, maar door de regen zijn we niet veel verder geraakt dan een korte sight-see door de ruiten van de auto. Hier geen vijffrankstukken (het euro-alternatief is 50 cent volgens mij, vier keer zo duur maar ook de regen moet mee met de index hee) maar wel constante spetters waar je echt geen uur in wil lopen. Dus gingen we nog even het binnenzwembad van de camping verkennen, en dat bleek een goede keuze! Eline voelde zich kiplekker in het water mat haar boei en zwembandjes en ook Maxim genoot van het water (dat minstens 10 graden warmer was dan het buitenbad!) en ploeterde en spensde erop los, terwijl zuslief haar 'sprong vanop de boord in 't water' oefende.


Voor morgen en overmorgen zien de voorspellingen er niet zo goed uit, maar we zien wel wat het geeft. Morgenochtend starten we alvast met wat inpakwerk, want zondag moeten we voor 10u uit onze chalet. Als het weer het toelaat doen we in de namiddag nog een kleine uitstap, en anders gaan we nog eens zwemmen. Eline is wellicht blij dat we bijna naar huis gaan want vraagt sedert vandaag 'en wanneer gaan we terug naar ons echt huisje?', ook voor haar is reizen vermoeiend, dat bewees ze door vandaag en gisteren samen met haar kleine broer een ferme tuk te doen in de auto.


We zijn in elk geval tevreden van onze reis, blij dat we het gedaan hebben en dat we (bijna) alles op ons verlanglijstje hebben gezien, en daarbuiten ook nog een aantal hele mooie verrassingen zijn tegengekomen (zoals de cascades St Nicolas). Morgen nog een laatste keer genieten en dan richting huisje, maar naar het schijnt zou de zon eindelijk België teruggevonden hebben op de kaart en zou het volgende week mooi weer worden, dus dat ziet er goed uit voor mijn laatste dagen congé !!!